(ur. 1 kwietnia 1578, zm. 3 czerwca 1657) – anatom i fizjolog, profesor wspomnianych dziedzin w Królewskiej Szkole Medycyny w Londynie.
Lekarz przyboczny króla Jakuba I, potem Karola I. Przez blisko 20 lat prowadził badania na zwierzętach. Odkrył, że serce działa jak pompa ssąco-tłocząca i powoduje nieustające krążenie krwi w naczyniach, z którymi twory układ zamknięty. W 1628 wydał dzieło na ten temat.
